Labis akong humanga sa kanilang katalinuhan noong nakita ko mismo sa aking mga mata ang kagandahan at ang perpektong pagkasulat ng lumang alpabeto--ang baybayin. Ang Abakada, ang dahon at tinta kasabay ng paglipas ng mga kanilang pamana sapagkat ang mundo'y nabubulag na sa mga pandayuhang mga wika at kultura. Sa pagbuklat ko ng susunod ng pahina, tuluyang na ngang kumupas ang mga tinta nito sapagkat hindi na naaalagaan. Wala na ngang nagpapayaman at prumoproketa sa mga larawang kupas sapagkat ang tao'y nakatuon na ang atensyon sa uso at modernisasyon.
Ngunit ang munting tinig ng taong nasa libro, parang hanging bumubulong sa aking tabi, at nagsasabing, ako ito, ang iyong Wikang tinalikuran. Ako ito, ang wikang iyong pinagpalit at piniling sukuan. At higit sa lahat, ako ito, ang iyong wikang minsan ng pinaglaban ng mga bayaning tuluyan nyong tinalikuran. Ako ito, ang iyong inang bayan.
Bumalik ako sa ulirat at napagtanto kong, hindi lang sa buwan ng Agosto dapat ipagyabong at ipagdiwang ang wikang Filipino kundi, sa pang araw-araw natin ay dapat itong ipagmalaki at gamitin. Matatawag mo bang bansa ito kung ang mga wika ay ginagaya lang naman at hindi orihinal? Hindi. Imbis na ikahiya ito, hinihikayat ko kayong mga kapwa kong Filipino, na wag nating ikahiya bagkus ay ating ipagmalaki ang sariling atin. Ngayong buwan ng Wika, nawa'y pahalagahan natin ang ating sariling wika at sana ay gamitin natin ang ating iba't-ibang wika para mapayaman ang ating kultura. Sama-sama tayo sa isang bansang Filipino. Ikaw, sasama ka ba sa paglalayag?
Reference:
No comments:
Post a Comment